یک مثلثِ راست‏گو/ ابوالفضل پاشا

هر کسی اگر مثلثی داشته باشد

می‌بَرَد همیشه به ضلعِ تازه‌تری می‌رسد

من اما از مثلثی که تو پنهان کرده‌یی

چه‌گونه در کارهای خودم گره می‌اندازم؟

ضلعی که از تو

یا گرهی که باز کنم

دستِ من از سیاه

تا دستِ بعدیِ من سیاه‌تر!

من مثلث را

با محیطِ آن به معنای دیگری می‌نویسم

پس به چندین تارِ سیاه

اگر از پودهای بیش‌تری بگویم

می‌روم مساحتِ بالاتری نصیبِ من

و دست‌ها ببین که به دنبالِ خودم برنداشته‌ام

گاهی از تو

و گاهی از مساحتِ تو

چه‌گونه در کارهای خودم گره می‌اندازم؟

و آن‌چه به دست‌ها که می‌بندم

همیشه چیزی از روزهای مرا پُر می‌کند