زنی با بوی ابر / امیررضا سید حسینی

تنت بوی اسب می دهد
اسبی که تنهاست
و خیلی پیشتر از اینها
باید رفته باشد

می گویی آدم برفی نه زن است نه مرد
نه می آید
نه می رود
فقط
از آب بودنش بیرون می آید و
به آب بودنش برمی گردد
به ربط آدم برفی به تو فکر می کنم
به رفتن تو که برمی گردد
و می دانم همین لیوان
که از شیر آب بیرون آمد
همان آدم برفی ست
می دانم زنی که در خیابان می دود
ادامه ی اسبی ست
که روزی تنش را پیش من جا گذاشته بود

می دانم و
می گذارم این بو
که شیهه می کشد در اتاق
به آشپز خانه برود
برگردد به یخچال
به لوله های آب
یا به اتاق خواب
خودش را بمالد به تخت
به ملحفه ها
به لباس ها
به چیزهای دیگری که
روزی آنها را
ترک می کند