خلاصه‏ ی جنون گزیده ‏ی رباعیات مولانا جلال ‏الدین محمد بلخی گزینش: کریم رجب ‏زاده

رباعیات مولانا هم عاشقانه است، هم عارفانه و فلسفی. در تمام آن‏ها عشق و جنون، شور و شیدایی، و نگاه فلسفی موج می‏زند. دریغا این رباعیات تحت شعاع غزل‏هایش قرار گرفته و خوب دیده نشده است. در حالی که مولانا در بین رباعی سرایان طراز اول جای شایسته و انکار ناپذیری دارد. فراموش نکنیم، مولانا شاعری است که کار و دکان و پیشه را سوخته تا شعر و غزل و دوبیتی بیاموزد، و در این راه از خیال یار آنچنان رقصی آموخته که کلمات را هم به رقص واداشته است. این گزینه شاید کمکی باشد به شناخت بیشتر مولانا در رباعی سرایی.

ناگفته نماند بعضی از رباعیات که در این دفتر آمده در منابع مختلف بنام دیگران هم ثبت شده، که دکتر شمیسا به حق آن‏ها را رباعیات مشاع می‏داند. خواننده مشتاق برای کسب آگاهی از چند و چون رباعیات مشاع می‏تواند به گزینه‏ی ارزشمند جناب دکتر شفیعی کدکنی از غزل‏ها و رباعیات مولانا مراجعه نماید.

در پایان از دوست شاعرم شمس لنگرودی عزیز ممنون و سپاسگزارم که از دقت نظرش سود برده‏ام.

کریم رجب زاده

گـر مـن بـمٌـرم مـرا بیـاریـد شـمـا
مـرده بـه نگـار مـن سپاریـد شـمـا
گـر بوسه دهد بر لب پوسیده‏ ی من
گـر زنـده شـوم عجـب مدارید شمـا

ای دوسـت به دوستی قرینیم تو را
هرجـا کـه قدم نهـی زمینیم تو را
در مذهـب عاشقـی روا کی باشد
عالـم بـه تـو بینیـم و نبینیم تو را

حاجـت نبـود مستی مـا را به شراب
یا مجلس ما را طرب از چنگ و رباب
بی‌ساقی و بی‌شاهد و بی‌مطرب و می
شوریده و مستیم چـو مستان خراب

یـک چـشم مـن از روز جدایی بگریست
چشم دگرم گفت: چرا گریـه ز چیست؟
چــون روز وصــال شـد فـرازش کـردم
گـفتـم: نـگـریـستی نـبـایـد نگـریست