خاطراتِ خاطره / خاطره حسن‌زاده داودی

بریم به ۲۱ سال قبل یعنی زمانی که من ۵ سالم بود یهو بهم خبر دادن که دارم خواهر می‏شم، یه حس شیرینی کل بدنمو فرا گرفت، یه حس خیلی عجیب انگار داشتم مادر می‌شدم.

اونجا اولین حس در من شکل گرفت احساس مسئولیت و یه حس مادرانه یه حسی که می‌گفت باید از این بچه مراقبت کنم من یه خواهر بزرگ‌ترم و باید همه حواسم به اون بچه باشه.

زمان هر روز و هر روز می‌گذشت و به دنیا اومدن نوزاد قشنگ من هم نزدیک‌تر می‌شد تا اینکه روز موعود رسید و کودک زیبای چشم‌سبز من به دنیا اومد

خب حالا بریم قبل به دنیا اومدن نوزاد.

خانه‏ی ما طبقه‏ی بالای خانه‏ی بابابزرگ پدریم بود، یعنی یک ساختمان دوطبقه در یک حیاط.

خانه‏ی ما بسیار شلوغ بود و دائماً مهمان داشتیم یعنی بی‌وقفه مهمان داشتیم و دائم مادرم در حال سرویس دادن به بقیه بود و برای رسیدگی به امور من، هیچ‌وقت خاصی نداشت و همین موضوع باعث شده بود که من دچار بلوغ زودرس شم و همه چیزهایی که نباید رو خیلی زود می‌فهمیدم و درک می‌کردم.

یک بیش‏فعالی خاص که در کودکی من رخ داده بود و همین موضوع باعث شده بود که من هم از نظر فیزیکی و هم از نظر فکری زودتر از هم سن و سالانم وارد اجتماع شم و همین زیادی دونستن‏ها بعدها برام دردسرهای به‏شدت زیادی ایجاد کرد که حالا بعدتر میگم براتون.